گريز چشم وحشي رنگ تو، راز اين اندوه بي آرام نتواند نهفت

پریروز صبح استاد ارجمندم جناب آقای دکتر صراف زاده پشت خط مرا خواست و گفت جغد مادری با سه فرزندش بر شاخه های درختی مقابل دانشکده دامپزشکی استراحت می نمایند، سریعا همکار هنرمندم آقای نوری را فرستادم که لحظه ها را ثبت نمایند. ایشان رفتند و آمدند و ما همگی در حوزه ریاست و روابط عمومی خیره به زیباییهای آن مادر و فرزندان نشستیم. چشمان زیبا، درشت، رنگین و معصوم آن پرندگان لحظاتی ما را از دنیای دیوان سالاری رهانید و سرمست نمود. ظهر نیز شخصا به محل رفته و از دیدار آنها محظوظ شدم.

 دیشب با خبر شدم که در اثر سم پاشی غیر عمدی درختان آن ناحیه توسط دانشگاه بچه جغدها از درخت به پایین افتادند و حال مساعدی نداشتند، عکس ذیل را نیز دکتر صراف زاده مهربانانه از یکی از جوجه های به ظاهر مسموم دراختیار من نهادند . دیرهنگام که به خانه آمدم به مسئول اطلاعات دانشکده زنگ زدم و جویای آخرین احوال شدم. می گفت مادر و جوجه ها ظاهرا آسیب جدی ندیده اند و من امیدوارم همچنان باشد که ایشان اذعان داشت.

 طبیعت و موجودات زنده همگی سرمایه های مشترک بشری هستند که متاسفانه با خودپسندی و منفعت طلبی های ما روز به روز نحیف تر می گردند و ما غرق در نکارش مقالات، حق تدریس، دعوای اضافه کاری و منازعات سخیف سیاسی حوصله ای برای محیط زیست اطرافمان نداریم.

 هیچ پرنده ای شوم نیست، همه آنها مخلوقات پر راز و رمز زیبای پرورگار متعال هستند. آنچه شوم است (خدای نا کرده) سرنوشتی است که با تخریب محیط زیست و اکوسیستم  انتظار ما را می کشد.  

 بیایید با طبیعت میثاق اخوت و دوستی ببندیم

 هر که با مرغ هوا دوست شود        خوابش آرام ترین خواب جهان خواهد بود

والسلام 

دکتر مجتبی هادیان

26 خرداد1394